woensdag 2 mei 2018
Het grote plein midden in de stad is het officiele startpunt voor de Godenweg, dat het vervolg is van ons pad richting Rome. Dus officieel is dit voor ons het eindpunt van de route. Deze foto laat de grote kerk op het plein zien. Vandaag niet toegankelijk. Er was allerlei politie bij. Goed te zien trouwens dat dit een grijze dag was.
Vandaag het stuk gelopen vanaf het station naar de aansluiting op het vervolg van onze route. Voor veel mensen is niet het grote plein, maar de beroemde kathedraal San Luca het werkelijke begin van de route. Deze kathedraal ligt net buiten de stad, zie de 3e foto van vandaag en de 1e foto van gisteren. Morgen volgt de terugreis per trein… De komende periode ga ik aan de slag met het afmaken van het boekje en het maken van mooie kaarten…. Hopelijk leidt dat in Oktober tot een volledige vernieuwde versie van het wandelboekje.
De kathedraal is te bereiken via een volledig overdekte galerij met 666 bogen (vooral bedoeld als bescherming tegen de zon). De klim van 2 km heeft een stijgingspercentage van gemiddeld 9%. Overigens is bijna de volledige route van 6.5 km door de stad (vanaf het station) te lopen onder de galerijen. Typisch voor Bologna.
De kathedraal van San Luca, voor mij het eindpunt van onze route.
dinsdag 1 mei 2018
In de verte, nauwelijks te herkennen op het hoogste punt: de bijzondere kathedraal van San Luca, daar eindigt voor mij de route van deze wandeling. Vandaag een stuk teruggegaan met de trein, om daarna een nieuw route-stuk te verkennen. De vorige zag er op de kaart leuk uit, maar bleek teveel gevaarlijke punten te hebben, waar je als voetganger geen ruimte hebt naast voortjakkerende automobilisten….. De nieuwe route is boven verwachting mooi. Een fietspad dacht ik, maar het werd een echt wandelpad: il Cammino de Sant’Antonio (CSA). Het vaak smalle pad loopt langs een rustig watertje (Canale Navile) in een bosrijke (of in ieder geval: boomrijke) omgeving en brengt je helemaal tot onder het Centraal station door, in het hartje van de stad! De terugreis is nu gepland voor donderdag 3 mei.
Ruime grasvelden naast de weg, dat loopt veilig.
Een mooi wandelpad.
De afsluiting van de route: onder het station door het centrum in.
maandag 30 april 2018
Breed graspad vanochtend net buiten Pieve di Cento.
Vandaag laatste etappe. Ruim 30km, weer wat aan de lange kant. En ik ben zeker niet tevreden over de route. De eerste 22 km zijn prachtig door de natuur. Daarna komt een stuk dat te lang langs een weg loopt, zonder ruimte voor voetgangers. Das onprettig. Morgen nog eens over nadenken.
Splijtende aarde?
zondag 29 april 2018
Dit pad is duidelijk niet recent gemaaid. Nu het zonnetje even geschenen heeft kun je er goed doorheen lopen. ’s Ochtends vroeg op zo’n pad wordt je tot op je knieen nat. Die broek droogt daarna snel, maar het drogen van de schoenen duurt een stuk langer…Vanochtend half negen weer op pad gegaan en tot mijn verbazing was het overal grijs. Later vielen er enkele regendruppels, maar het bleef bij 2x 10 minuten. Later brak het zonnetje door, maar echt warm wil het vandaag niet worden. Morgen alweer de laatste etappe. De komende dagen zal ik nog wat zaken uitzoeken rondom de aankomstroute.
Dit pad loopt lekker. Ik heb al teveel asfalt gezien. Geleidelijk wordt de route minder geschikt voor wandelaars….. omdat er steeds meer van geasfalteerd wordt voor de fietsers.
zaterdag 28 april 2018
Al kilometers lang vraag ik het me af: staat de kerktoren van Ficarolo nou scheef of niet?
Vandaag weer net 30km gelopen. Vanuit Trecenta hartelijk afscheid genomen en tot volgend jaar gewenst. De eigenaars vertelden me dat er ook een mevrouw is die het stuk loopt met een ander boekje Via delle Fiume. Dat ben ik nog niet tegengekomen, dus eens opzoeken. Weer een warme dag, maar ook kleine stukjes met lichte bewolking, uiterst aangenaam. Richting de Po gelopen. Net voor de oversteek kom je bij Ficarolo met die scheve toren. Daar is een leuk cafeetje en een aardige supermarkt. Wat drinken, yoghurt en broodjes ingeslagen. Bij aankomst realiseerde ik me dat er nu nog maar twee etappes zijn… Morgen naar Pievo di Cento en maandag naar Bologna. In principe blijf ik daar 3 nachten en ga daarna weer terug, als alles verder loopt volgens plan. Maar dat ga ik dinsdag beslissen, want dan weet ik of de binnenkomst in Bologna nog problemen geeft.
Boerderij net buiten Trecenta.
Lunch tussen Malcantone en Bondeno, zonder schaduw.
Vroeger liepen we van onze flat in Maastricht naar het Albertkanaal dat de grens met Belgie vormt. Ik herinner dat we op de heen- of terugweg wel eens langs velden vol klaprozen liepen. Ik vind die bloemen niet erg mooi van schoonheid, maar ze zijn mooi van kwetsbaarheid. Bij aankomst vandaag warm begroet door de eigenaar van deze Albergo. De Hollanders zijn onze vrienden, roept hij uit. Ik lach bevestigend terug natuurlijk. Het laatste stuk van de route vandaag liep over een prachtig graspad, langs een watertje, omgeven door groen. Ik ben ergens op een bankje gaan zitten om daar eens rustig van te genieten. Even later komt er man langs die me vraagt, waar ik heen ga en waar ik vandaan kom. Zo beginnen de meeste gesprekken hier… Ik heb gemerkt dat ik de leukste gesprekjes heb als ik niet luister wat er precies gevraagd wordt, maar gewoon ga vertellen, dan blijf ik bij de verhalen die ik kan vertellen… en zijn ze onder de indruk van mijn italiaans. Ik ben hier nu verschillende keren geweest en er zijn mensen die trots zijn dat ze me herkennen. Terwijl ik omstandig mijn verhaaltje afsteek, hoor ik ze zeggen: dat weet ik nog wel… Vanochtend kwam ik langs een barretje, waar ik altijd even koffie drink. Op de een of andere manier denkt de eigenaar dat ik goed Italiaans spreek, maar in werkelijkheid versta ik bijna de helft van wat hij zegt. Veel lachen tijdens de conversatie, dat heb ik geleerd in Oeganda. Dat werkt als olie.
donderdag 26 april 2018
Word ik vrolijk van, zo’n dwarse kip.
Vandaag bijna hele dag op asfalt fiets/voetpad gelopen. Steeds een lekker briesje omdat je net wat hoger loopt. En daardoor uitzicht op het (platte-)land. Het is wel bijzonder volk dat je op zo’n dijkpad tegen komt. Er wordt aardig wat gebruik gemaakt van die paden. Niet zo vol als gisteren, maar je komt toch regelmatig een wandelaar of fietser tegen. Die wandelaars en fietsers hebben zelden een hond bij zich. De meesten van hen hebben ook een ander doel. Gezien hun kleding lopen er nogal wat om fit te blijven. En er zijn ook aardig wat die bruin willen worden. Die zitten op hun fiets in een miniscuul broekje, meer niet. Dat zijn de mannen. Zo erg maken de vrouwen het niet. Ik steek daar in schril contrast tegen af: pet op, lange broek, blouse en buff, zoveel mogelijk bedekt. Ik blijf ondertussen vrolijk groeten: buongiorno!
Er zijn mensen die het lelijk vinden, zo’n zonnepaneel in het wild. Maar ik kan daar wel van genieten. Waar zou je die allemaal nog meer kunnen inzetten?
Heerlijk zo’n huis ertussen.
woensdag 25 april 2018 (bevrijdingsdag)
Zijpad in de ochtendschaduw.
Vandaag was het erg druk onderweg. Op een normaal rustig recreatiepark was het nu vol met gezelschappen die probeerden de barbecue te laten werken. Tenminste de mannen, al wapperend. Overal kratten met flessen water en tassen met andere drank en hapjes. En vlees natuurlijk, veel vlees. Op het al even normaal rustige fietspad was het nu een drukte van jewelste. Stelletjes en jonge gezinnen trokken er allemaal op uit op de fiets of wandelend, te midden van groepjes mannen op een racefiets die zich ergerden aan het oponthoudt vanwege de drukte. Het was 27 graden (in de schaduw), maar op het fietspad is er geen bescherming, dus nog wel wat warmer. Zo te voelen op mijn handen. Zo’n 35km valt dan niet mee… Maar ik ben nu in hotel Tolin en zij verzorgen elke avond een overheerlijk buffet. Dus daar ga ik na achten uitgebreid van genieten.
Dit is het weg type waar ik vandaag grotendeels op liep.
Dit mais gaat snel groeien tot boven manshoogte, maar voorlopig is dat alleen nog maar een belofte.
Kassen.
dinsdag 24 april 2018
Ochtend zicht net buiten Montecchio: de heuvels van Verona.
Vanochtend eerst met de taxi een stuk teruggegaan op de route van maandag. Er komen geen bussen waar ik heen wilde: Montecchio. Het is allemaal gelukt wat ik wilde, natuurpaden verbinden met de hoofdroute, zodat de binnenkomst in Verona om de industrie heen loopt en met zo min mogelijk asfalt. Daar ben ik al met al, al vanaf 2012 mee bezig. Heeft zes jaar geduurd voor ik er tevreden over ben!
Bloesem zo fijn, als filigrein.
Groot wit kruis dat staat al sinds 1765 op de berg Ongarine. Werd in 1966 door de bliksem omgetrokken, maar is in 1968 weer opgebouwd.
maandag 23 april 2018
Het centrum van Verona: de Arena en het hele plein er omheen.
Vandaag was gepland om alle teksten en routes bij te werken en dat heb ik ook gedaan. Maar het bleek ook een hersteldag, want al het geklim en gedaal van gisteren had flink wat spierpijn achtergelaten. Uit het nalopen van alle routes en teksten kwam dat ik twee route-stukken opnieuw wil bekijken. Daar had ik al rekening meegehouden door een extra dag vrij te houden. Morgen dus een stukkie terug en kijken hoe ik twee stukken natuurpad mooi kan laten aansluiten op de route.
De beroemde boekhandel (libreria) van Verona (Ghelfi & Barbato; begonnen in 1860) is verhuisd, maar de gevel van de oude boekhandel is bewaard gebleven als monument. Het deert niet dat er nu een lingerie-winkel in huist.
zondag 22 april 2018
Uitzicht landschap met in de verte Sant’Anna d’Alfaedo.
Vandaag een flinke tocht gemaakt (ruim 32km) door een mooi landschap met veel dalen en stijgen. Er zijn veel lastige routepunten waar gemakkelijk misverstanden ontstaan. Dus steeds weer aantekeningen maken waar verbeteringen mogelijk zijn. Rond half drie tamelijk moe aangekomen bij B&B. Na douchen en wat kleren wassen nog even naar een supermarkt geweest. De rest van de dag onderuit gezakt aan het bijkomen.
Marmer-industrie bij Corrubio.
Volle bloesem blijft mooi om naar te kijken.
Overzicht van het landschap, afdalen van de heuvels richting Verona.
zaterdag 21 april 2018
Uitzicht tijdens klim.
Vandaag niet zoveel kilometers gemaakt, maar wel naar ruim 900m gestegen. Een pittige klim van Peri naar Fosse. De wandelroute kruist 10x de autoweg naar boven. De opgang naar het volgende stuk van de klim is steeds wat lastig, waarbij je je aan een stalen kabel omhoog moet trekken, anders heb je nergens grip… Morgen een lange wandeling naar Verona, waar ik drie nachten blijf.
vrijdag 20 april 2018
Tja, wat zijn dit?
Vandaag om half acht vertrokken omdat ik een flinke tocht voor de boeg had (28 km). Vanwege enkele wegomleggingen kwam daar nog eens 4 km bij. Rond drie uur op de plek van bestemming: Albergo Monte Baldo. Ik zit nu op het terras van de Albergo in een heerlijk briesje. Vandaag was vooral warm, 29 graden. Om de twee uur even de tijd nemen om de sokken uit te doen (!?). Heb ik van Ineke geleerd: even wapperen met de sokken, noemt ze dat…. Je voeten zijn vanzelf binnen een paar minuten weer helemaal droog. Zo kunnen ze de hitte beter aan.
Groen, groener, groenst. Een fraai natuurpad, net onder het fietspad.
Pilcante, typisch slaperig Italiaans bergdorpje.
links biologisch, rechts bespoten, ziet u het?
donderdag 19 april 2018
Wandelpad met uitzicht op gebergte.
Vandaag een mooie tocht gehad, een heel stuk tussen de wijnranken. Het was een tikkeltje minder warm dan gisteren, maar nog altijd tegen de 25 graden. Het leven als wandelaar is zo heerlijk eenvoudig.
’s Ochtends ontbijt, daarna inpakken en langs een supermarkt of bakker om voor de lunch in te slaan. Heerlijk vind ik het om broodjes te bestellen, die ze ter plekke voor je beleggen. Daarna aan de wandel en na zo’n twee uur zoek je een rustplek, liefst in de schaduw. Daarna weer een stuk wandelen en als het meezit onderweg ergens een cappucino. Bij aankomst inschrijven, daarna douchen en gelijk wat spullen wassen. Eventueel een volgende overnachting regelen en dan gegevens van de gps opslaan en wat gaan schrijven over de route. Daarna een stukje voor de blog en tenslotte tegen vijf uur nog een stukje buiten wandelen, ergens eindigend met een biertje en later wat eten. En zo gaat dat elke dag weer…
Volop bloesem.
Wijnrank ontluikend.
Werkplek onderweg.
Woensdag 18 april 2018
Voetpad langs Adige.
Gister rond 5 uur was de jeugdherberg in een keer vol met lawaaierige pubers.. Dat heb je zo in een jeugdherberg… Toch was het verrassend rustig na tienen.
Tegen half negen vanmorgen op pad gegaan. Ik liep al snel langs de Adige (zie foto hierboven). Trento ligt in een vallei en dat betekent dat een brede rivier, een spoorweg, een snelweg, een fietspad, en ook nog wat landbouwbedrijven naast elkaar een plek moeten vinden. Maar dat is mooi gedaan. Op de foto hieronder zie je de borden van de snelweg, een boomgaard, de rivier en het fietspad. En je ziet in de verte een brug en je kijkt steeds uit op bergen van zo’n 2000m hoogte. Die bergen maken je nietig.
Er wordt flink gefietst en gejogged, maar er is ruimte genoeg. Wandelaars met rugzak kom ik niet tegen, wel gewone wandelaars. Ik kan nog niet voorspellen wie wel of niet gaat groeten. Maar ik roep vrolijk ‘Salve’ tegen iedereen. Al lopende bedenk ik mij dat de vertaling daarvan niet gewoon ‘hallo’ is, maar eigenlijk ‘wees gegroet’.
Het laatste stuk van de wandelroute is nieuw voor me. Ik zit nu in Calliano, in een Agriturismo: een B&B in een landelijke omgeving, vaak op het terrein waar vroeger een boerderij was.
Uitzicht richting Calliano.
Dinsdag 17 april 2018
Zicht op Trento
Vanochtend om half acht gaan ontbijten. Ik blijk de enige op dat uur. Iemand checkt mijn ontbijt-kaartje en legt me uit dat alles klaar staat als buffet. Mijn povere italiaans doet hem meteeen overschakelen op engels. Er is vanalles voor het ontbijt, zelfs wat ham.
Na het ontbijt lees ik de tekst door van de route van vandaag. Het is niet meer dan een inloopdag. Het begin van mijn route is het stuk waar de Via Claudia Augusta afbuigt naar het oosten (naar Venetie) en wij gaan verder naar het zuiden (richting Rome). Dat stuk ligt net buiten Trento (Martignano). Ik ga daar met de bus heen en wandel terug naar het centrum. Onderweg maak ik de foto hierboven.
Met name van het laatste stuk vind ik de route en de beschrijving niet goed. Ik zoek een route die helder te beschrijven is en langs de belangrijkste punten komt. Na wat rondlopen en wat bestuderen van de kaart vind ik wat ik zoek.
In het park tegenover het station staat een standbeeld van Dante. Het is druk bezocht vanwege de vele banken. Ik zoek en vind toch nog een bankje in de schaduw. En ga mijn aantekeningen uit werken.
Later blijk ik toch in de zon te zitten en loop de stad in en eet een heerlijke sandwich in een Subway. Het zonnetje staat flink te branden en later wandel ik door de warme stad. Ik ga naar binnen bij de bijzondere kathedraal uit de 13e eeuw. Binnen blijkt de kerk in reconstructie te zijn. Het linkerdeel is netjes ingepakt in een donkergroen doek, passend bij de rest van de kerk. Bij het weggaan brand ik een kaarsje voor enkele mensen die ik steun toewens.
Zicht op Trento.
Maandag 16 april 2018
Vanochtend 5u38 met de trein uit Amersfoort vertrokken en uiteindelijk even over acht uur ’s avonds aangekomen hier in Trento. Twee keer over stappen (Hannover en Muenchen). Er was wel steeds wat vertraging, maar de overstaptijd was ruim genoeg, dus geen probleem. Een stil dagje, vooral gekeken naar de golvende groene landschappen, de bloesem die net iets verder is hier, mijn medepassagiers, een conducteur die al in Hannover met Gruess Gott opent, de verlaten dorpjes in een vallei, de hoge bergen en de besneeuwde bergtoppen.
Donderdag 12 april 2018
Maandag 16 april 2018 reis ik met de trein naar Trento om van daaruit het stuk tot aan Bologna te lopen. Ik ga stukken van de route checken en dan volgt hopelijk in November een nieuw wandelboekje, met up-to-date informatie en een uitbreiding met het stuk Trento-Verona.